De Eerste Kamer heeft op 23 januari de veelbesproken Spreidingswet aangenomen. Mede omdat de VVD-fractie voor de wet heeft gestemd. Voorafgaand is nog geprobeerd de wet controversieel te verklaren, zodat de behandeling in de Eerste Kamer niet eerder zou plaatsvinden dan het aantreden van een nieuw kabinet.
 
De achter de aanhef geplaatste leestekens in de kop van dit stuk drukken mijn tweeslachtige houding ten opzichte van deze wet uit. Als lokale VVD’er vind ik dat deze wet opnieuw een te grote inbreuk is op de gemeentelijke autonomie (het recht om zelf te kunnen beslissen). Een vergelijkbaar doorschuiven van
betalen hiervoor letterlijk de rekening. Anderzijds kan het menselijke drama dat zich afspeelt in een opvanglocatie als Ter Apel niet worden ontkend! Temeer omdat de rechter op dezelfde dag heeft bepaald dat daar het aantal van 2000 asielzoekers niet mag worden overschreden.
 
Barendrecht kind van de rekening? Dat zal er vanaf hangen. Barendrecht draagt verhoudingsgewijs al een aardig steentje bij. Een ruim aantal gemeenten vangen in het geheel nog geen asielzoekers op. Om over de in de wet opgenomen verdeelsleutel van het aantal inwoners maar te zwijgen. Beter was het geweest als de bevolkingsdichtheid als verdeelsleutel een rol zou spelen, ook in Europees verband.